ฯลฯ

นิตยสารที่น่ารักที่สุดในโลก ชื่อ ฯลฯ (ไปยาลใหญ่)

ผมเคยเป็นสมาชิกนิตยสารนี้ สมัยที่เรียนอยู่ชั้นมัธยมปลาย และหมดอายุสมาชิกสมัยขึ้นมหาวิทยาลัย แล้วไม่ได้ต่ออายุ เพราะไปเรียนไกลถึงขอนแก่น ... จากนั้นไม่นาน สำนักพิมพ์ศิษย์สะดือก็เลิกกิจการไป ...

จำได้ว่าซื้อ ฯลฯ ฉบับแรก คือ ฉบับรักชาติ (ถ้าจำไม่ผิด เป็นปีที่ ๑ ฉบับที่ ๗ อ้อ จำไม่ผิดแน่ๆ เพราะตะกี้แอบไปตรวจสอบที่เว็บของ ฯลฯ มาแล้ว) ... ส่วนที่ชอบมากๆ คือสันปกที่มักจะมีอะไรกวนๆ พิมพ์ติดไว้ เรียกว่าหลังจากดูปกหน้า ปกหลังจนเต็มอิ่มแล้ว ก่อนที่จะเปิดอ่านหน้าใน ต้องอ่านสันปกก่อน

จากโรงเรียนวัดสระเกศ (โรงเรียนมัธยมปลายของผม) ก็สามารถขึ้นสาย ๘ ไปสุดสาย แล้วเดินต่ออีกหน่อยเพื่อไปที่สำนักพิมพ์ศิษย์สะดือ ... และผมก็เคยแวะไปเยื่ยมสองสามครั้ง

ผมเริ่มเขียนเลขไทยในเอกสารส่วนตัวจริงๆ จังๆ ก็เพราะ ฯลฯ และเคยได้รับหนังสือ รีรีข้าวสาร เป็นของรางวัลในการส่งกลอนเปล่าเข้าไปร่วมสนุก และได้รับตีพิมพ์ในคอลัมน์ หน้านี้พี่หมีควายคุม

ตอนที่มีละครเวที ครั้งแรกเรื่อง ความรักของมาลัยในห้อง ไอ.ซี.ยู ผมไม่ได้ไปดู แต่ได้ซื้อเสื้อยืดมาใส่ และหายไปตอนเรียนอยู่ปีหนึ่ง ส่วนละครเวทีครั้งที่สองเรื่อง บริษัทกำจัดฝันจำกัด ผมซื้อตั๋วสองครั้ง ... ครั้งละสองใบ แต่ได้ดูรอบเดียว (รอบแรกเพื่อนเบี้ยว เลยต้องขายตั๋วออกไป แล้วก็ขายได้แค่ใบเดียว)

สองสามปีก่อน เคยหลุดเข้าไปในเว็บ ฯลฯ ผมดีใจมาก เหมือนได้เจอเพื่อนเก่า และมีโอกาสบอก url ให้ลูกค้าคนหนึ่ง หลังจากที่เราได้คุยกันถึงเรื่องนิตยสาร ฯลฯ จนในที่สุดก็ได้นิยามว่าพวกเราคือ คนรุ่น ฯลฯ

เคยได้ยินหลายๆ คนบอกว่า นิตยสาร a day คือ ฯลฯ ของคนยุคปัจจุบัน ผมจึงลองซื้อมาอ่าน เล่มแรก หน้าปกโดเรมอน ... อ่านแล้วไม่ประทับใจ ไม่รู้สึกถึงสิ่งที่ผมเคยได้รับจาก ฯลฯ ถ้าจะเทียบนิตยสารทั้งสองนี้เป็น แฮมเบอร์เกอร์ แล้วละก็ ความอร่อยของ ฯลฯ คือ เบอร์เกอร์คิง ส่วน a day เป็นเพียง แม็คโดนัล เท่านั้น ที่จริงมันอาจจะเป็นเพราะประสบการณ์และวัยที่มากขึ้นของผม จึงทำให้การเสพนิตยสารได้อรรถรสที่แตกต่างกันออกไป

เช้านี้เดินผ่านร้านหนังสือ เห็น a day หน้าปก ฯลฯ และมีนิตยสาร ฯลฯ ฉบับจำลองแถมมาด้วย ผมจึงควักกระเป๋าซื้อ a day เป็นเล่มที่สองในชีวิต ... และเปิดอ่าน ฯลฯ ฉบับจำลอง เป็นลำดับแรก (อย่างคร่าวๆ) ... ส่วน a day ยังไม่ได้อ่าน

ผมอยากขอบคุณนิตยสาร a day ที่นำ ฯลฯ กลับมาให้หายคิดถึงอีกครั้ง ถึงแม้ว่าผมจะยังไม่ได้อ่านนิตยสารของคุณก็เถอะ