รายจ่ายที่คาดไม่ถึง

เมื่อคืนวานเครื่องปรับอากาศในร้านมีเสียงดังแปลกๆ สักพักก็กลับมาเป็นปกติ ... แล้วอยู่ๆ ก็ไม่เย็น แต่เห็นว่าใกล้จะปิดร้านแล้ว เลยไม่ได้สนใจ (นึกว่ามันเป็นน้ำแข็งเหมือนเดิม)

เช้านี้ หลังจากไปซื้อทีวีสี LG ยี่สิบเอ็ดนิ้ว กับหม้อหุงข้าวขนาด ๑.๘ ลิตรใบใหม่ให้คุณแม่ (เงินคุณแม่นั่นแหละ แต่เราเป็นคนไปเลือกซื้อให้) กลับมาเปิดร้าน เปิดแอร์ ... หน้าปัทม์แสดงอุณหภูมิห้องของเครื่องปรับอากาศแสดงอยู่ที่ ๓๐ องศาเซลเซียส หนึ่งชั่วโมงผ่านไป มันก็ยังคงเป็นสามสิบเหมือนเดิม ชักผิดปกติแล้วสิ ... ตั้งค่าอุณหภูมิใหม่ จาก ๒๖ เป็น ๒๐ มันก็ไม่มีทีท่าว่าจะดีขึ้น ...

ตัดสินใจค้นหานามบัตรร้านเครื่องปรับอากาศแถวบ้าน โทรไปตามช่างดีกว่า พอช่างแอร์มาถึง ตรวจสอบสภาพแล้วปรากฏว่า ลูกยางที่ป้องกันการเสียดสีของท่อแอร์กับโครงแอร์ ที่อยู่ภายนอกอาคารมันเปื่อยและขาด ทำให้ท่อส่งน้ำยาแอร์ตีกับโครงแล้วเกิดการรั่ว น้ำยาแอร์จึงออกมาหมด

มิน่า คุณป้าเจ้าของบ้านเคยทักว่าแอร์เรา (เครื่องคอมเพรสเซอร์ข้างนอก) ส่งเสียงแปลกๆ เมื่อครั้งที่ช่างมาทำความสะอาดให้สองเดือนก่อน ไอ้เราก็ไม่รู้สาเหตุ แถมไม่ตามช่างมาดูด้วย เพราะนึกว่าเครื่องมันฟิต เลยส่งเสียงเร่าร้อนแรงอย่างนั้น (ไม่น่าเลยตู)

ช่างขอกลับไปถามราคาค่าซ่อมแซมก่อน แล้วจะให้ทางร้านโทรมาแจ้งค่าบริการ สรุปค่าใช้จ่ายที่ทางร้านแจ้งมาอยู่ที่สามพันสามร้อยเจ็ดสิบห้าบาท ... เราอึ้งไปเลย เพราะกะว่าเชื่อมท่อ(ที่เล็กกว่านิ้วก้อยเราอีก)แค่นี้บวกค่าน้ำยาแอร์น่าจะอยู่ราวๆ หนึ่งพัน ถึง หนึ่งพันห้าร้อยบาท แต่ราคาที่เขาเสนอมาเกินสิ่งที่เราคาดเอาไว้เยอะ ขอต่อรองราคาลงมาอยู่ที่ สามพันสองร้อยบาทถ้วน ...

สงสัยว่าเดือนนี้บัญชีจะมีตัวแดงสะสมอีกแล้ว (เซ็งโคตร กะว่าเดือนนี้จะมีบวกสักห้าร้อยบาทนะเนี่ยะ ... เฮ้อ ท่าทางว่าจะเป็นสถิติบัญชีติดลบต่อเนื่องยาวนานอันใหม่)