ลูกบอลสามลูก
สมัยที่ผมเรียน main course เกี่ยวกับ Event Management ที่เมือง Timaru ประเทศ New Zealand นั้น ชั่วโมงแรก อาจารย์ได้มอบหมายภารกิจหลักในการเรียนให้พวกเราอยู่สี่อย่างคือ
respect
balance
team
work
โดยอธิบายว่า respect คือการให้ความเคารพและยอมรับซึ่งกันและกัน เนื่องจากในชั้นเรียนนี้มีนักศึกษาจากหลายประเทศ (นิวซีแลนด์, ญี่ปุ่น, เกาหลี, อินโดนีเซีย และไทย) ซึ่งย่อมต้องมีความเชื่อ ความคิด สภาพแวดล้อมสังคมที่เดิบโตมาแตกต่างกัน ดังนั้นเราจึงต้องให้เกียรติคนอื่นๆ อย่างเสมอภาคโดยการเคารพในสิ่งที่เขาเป็น
balance คือการทำให้ชีวิตมีสมดุล ในการเรียนจะมีทั้งการทำงานหนักและมีช่วงเวลาผ่อนคลาย ทุกคนสามารถแทรกโจ๊กเข้ามาระหว่างการเรียนได้ แต่ต้องไม่ทำให้งานเสียหาย
team หมายถึงต้องทำงานร่วมกันอย่างเต็มที่ และต้องยึดหลัก "There has no I in team" ทุกคนต้องช่วยเหลือซึ่งกันและกัน เพื่อให้สามารถจบหลักสูตรนี้ได้ทุกคน (นอกจากคนคนนั้นจะท้อถอยและถอนตัวออกไปเองโดยไม่ปรึกษาใครก่อน)
work (hard & very hard) ตลอดระยะเวลาที่ศึกษาต้องทำงานกันหนักมาก เพราะจะไม่มีการสอบ เนื่องจากไม่ต้องการให้เกิดความได้เปรียบเสียเปรียบในเรื่องของภาษา แต่จะให้ทำ assignment แทน (แรกๆ ทำกันสัปดาห์ละฉบับ หลังๆ ทำเฉลี่ยสัปดาห์ละสองฉบับ .. หัวโตกันเป็นแถบ)
นอกจากนี้ระหว่างการศึกษาอาจารย์ยังได้ให้ข้อคิดอีกอย่างกับพวกเราคือ .. ชีวิตเราก็เหมือนกับกำลังโยนลูกบอลสามลูกอยู่ในอากาศ (juggle)
ลูกบอลทั้งสามลูกมีอะไรบ้าง ลูกที่หนึ่งเป็นลูกบอลยาง ลูกที่สองทำจากโลหะ และลูกสุดท้ายทำด้วยแก้ว
บอลแต่ละลูกเป็นตัวแทนของอะไรในชีวิตเราบ้าง ...
ลูกบอลยางหมายถึงหน้าที่ อาชีพ การงาน
ลูกบอลโลหะหมายถึงสุขภาพร่างกาย
ลูกบอลแก้วหมายถึงชีวิตครอบครัว สังคม เพื่อนฝูง
อาจารย์บอกว่า หากเมื่อไหร่ที่เราไม่สามารถรักษาสมดุลในการโยนบอลทั้งสามลูกนี้ได้ ก็จะทำให้บอลตกลงสู่พื้น อาจจะตกลูกเดียว หรือสองลูก หรือทั้งหมด แต่ถ้าเป็นลูกบอลยาง มันไม่เสียหาย มันไม่บุบไม่แตก ถ้าบอลโลหะตก แรกๆ อาจจะไม่เป็นไร แต่ถ้าบ่อยเข้ามันอาจจะบุบ และเมื่อมันบุบแล้ว มันก็อาจจะไม่สามารถคืนรูปกลับมาเหมือนเดิมได้ และที่แย่ที่สุดคือถ้าเราทำบอลแก้วตก เราอาจจะทำมันตกได้เพียงแค่ครั้งเดียวเท่านั้น
ตอนสรุปท้ายเรื่อง อาจารย์บอกว่า ถ้าเมื่อไหร่ที่เราจำเป็นต้องทำบอลตกลงสู่พื้น จงเลือกลูกที่จะตกให้ดี และพยายามรักษาลูกที่เหลือไว้ให้ได้
ข้างบนนั้นเป็นชั่วโมงเรียนแรกๆ ... ตอนชั่วโมงสุดท้าย ประโยคสุดท้ายที่อาจารย์สอนพวกเราคือ "Don't forget to respect the balance."
คุณละครับ คิดไว้หรือยังว่าบอลลูกไหนสำคัญที่สุดสำหรับคุณ :)
5 Comments:
คุณหน่อยเขียนดีจัง
จำมาเล่าต่างหากละครับ แหะๆ (เขินๆ) ขอบคุณครับ :)
เป็นข้อคิดที่ดีมากครับ บางครั้งเราเองก็หลงลืมว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่
ชอบมากเลยค่ะ จะจำไว้ในใจ และขออนุญาติเอาไปถ่ายทอดให้เพื่อนฝูง และคนใกล้ชิดฟังนะค่ะ
ด้วยความยินดีครับ :)
Post a Comment
<< Home